Ψάχνοντας για Θεούς την τελευταία στιγή

Άλλη μια άσχημη μέρα συνοδεύτηκε από ένα εξίσου άσχημο απόγευμα και έχει σοβαρές προοπτικές για ένα πολύ άσχημο βράδυ. Η προσπάθεια μου να δω τον κόσμο με καθαρό μάτι με την ελπίδα ότι θα καταφέρω να επικεντρωθώ στην απίστευτη συσσώρευση προβλημάτων, που με έχει περικυκλώσει, θα μπορούσε να πω ότι έχει στεφτεί με απόλυτη αποτυχία. Όχι μόνο δεν κατάφερα μέχρι στιγμή να σκεφτώ έστω και μια λύση, αλλά νιώθω ότι κατευθύνομαι από την απελπισία στην απόγνωση με τρομερή ταχύτητα. Κοιτάω τους τοίχους μου, που δεν έχω διακοσμήσει με τίποτα, εκτός από ένα θλιβερό πίνακα ανακοινώσεων, που ποτέ δεν μου ανακοίνωσε κάτι άλλο πέρα από τους απλήρωτους λογαριασμούς, και ο χυλός καμμένων κυττάρων που αποτελεί το μυαλό μου, διαμαρτύρεται εντόνως. Σίγουρα δεν προσμένω λύσεις από τον τοίχο…. Αλλά δεν προσμένω και από πουθενά αλλού. Κάποιοι τραγουδιάρηδες ουρλιάζουν από τα ηχεία μου ακατάληπτες υπαρξιακές ανουσιότητες στις οποίες θα μπορούσα πολύ εύκολα να ξεχαστώ.. αλλά όχι σήμερα.. Πρέπει να σκεφτώ. Μόνο αυτό σκέφτομαι όμως, το ότι πρέπει να σκεφτώ. Έχω και πονοκέφαλο. Προς στιγμήν σκέφτηκα να στραφώ προς τους θεούς. Όχι όποιους και όποιους θεούς όμως. Βούδες και Σ.Ι.Α. με ασύντακτα ρητά για την κατσίκα που βρήκε το ζεν ενώ έψαχνε το βουνό κάτω από το τριφύλλι δεν θα με βοηθούσαν καθόλου. Μπα, από μηχανής θεούς θέλω αυτή τη στιγμή. Νομίζω, ωστόσο ότι δεν θα στηρίξω τις ελπίδες σε αυτούς. Πρέπει, πρέπει να βρω λύσεις μόνη μου. Είχα πάντα μια καταπληκτική ικανότητα (ανάμεσα σε άλλες πολύ πιο ενδιαφέρουσες) να αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν και αυτά πάντα έπαιρναν την καλύτερη δυνατή πορεία, επιτρέποντας μου να ασχολούμαι με μόνο καθαρά ανούσια πράγματα. Δυστυχώς, εδώ και ένα αξιοσέβαστο χρονικό διάστημα αυτό έχει σταματήσει να συμβαίνει. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, αλλά τώρα είναι σαν να προσπαθείς να αγνοήσεις το γεγονός ότι είσαι καλυμμένος με οινόπνευμα καθώς εισέρχεσαι σε χώρο δοκιμής σπίρτων. Πάντα μου άρεσε να εθελοτυφλώ. Από την μέρα που έμαθα την λέξη. «εθελοτυφλώ», υπέροχη λέξη σκέφτηκα όταν την άκουσα, αυτό θα κάνω από εδώ και πέρα. Πουφ.. Ποιος έχασε λύσεις για να τις βρω εγώ; Τουλάχιστον αποφάσισα αύριο να πάρω παυσίπονα, για να μην ξαναπέσω θύμα του πονοκέφαλου και ωτοασπίδες για να μην ακούω τον θόρυβο που βγάζει το pc μου. Αύριο λοιπόν. Αυτός θα είναι για σήμερα ο από μηχανής μου θεός. Το αύριο.