Αγαπητό αναγνωστικό (μη αγοραστικό κοινό)
από εδώ και πέρα ξεκινούν οι ιστορίες ενός ξεριζωμένου. Ελπίζω οι περιπέτειες μου στην Αγγλία να σας κρατήσουν συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα (). Σήμερα αποφάσισα να πάω να ανοίξω ένα τραπεζικό λογαριασμό γιατί τα εκατομμύρια μου δεν μπορούν να κάθονται στο σπίτι. Έτσι κίνησα πουρνό πουρνό για τις τράπεζες. Μετά από πολλές άδοξες προσπάθειες βρέθηκα στη HSBC οπού με είχαν διαβεβαιώσει ότι θα συναντήσω την επιτυχία. Αφού λοιπόν με υποδέχθηκε ένας φιλικότατος κύριος οποίος διάλεξε ως τρόπο να σπάσει ο πάγος να μάθει πως προφέρεται το επίθετο μου στην μητρική μου γλώσσα με πήγε στο γραφείο μιας επίσης συμπαθέστατης κυρίας. -Γεία σας. Από ποια χώρα είσαστε;-Από την Ελλάδα. -Ααααα... Θα μπορούσα να δω το διαβατήριο σας; -Ναι δεν έχω διαβατήριο, δεν χρειάζεται λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά έχω ταυτότητα.
Εδώ γελάμε αγαπητοί αναγνώστες. Την κοίταζε όπως κοιτάει ο γάτος μου τα κόκαλα από κοτόπουλο. Ναι μεν μυρίζει ωραία, αλλά δεν μοιάζει με φαγητό. Μετά από ένα 5λέπτο ενασχόλησης με το πλαστικοποιημένο χαρτί που κρατούσε αρχίζει μια αερολογία, για το πως χρειάζεται ένα χαρτί από το πανεπιστήμιο και ένα άλλο χαρτί από κάποιον άλλο και ένα συγχωροχάρτι από τον Πάπα... Εκεί κάνει μια παύση. Με ακουμπάει στον ώμο και με ρωτάει αργά αργά: “Καταλαβαίνεις αγγλικά;” (όλη η συζήτηση φυσικά γινόταν στα Αγγλικά, αλλά προφανώς αυτό δεν ήταν σημάδι) Ναι της λέω και παίρνει κουράγιο ώστε να με ενημερώσει για το είδος του λογαριασμού που θα μπορούσα να ανοίξω. Και τότε καταλαβαίνω ότι η κυρία δεν έχει την παραμικρή ιδέα για αυτή την χώρα που λέγεται Ελλάδα. Μου φέρνει ένα χαρτί για λογαριασμό-διαβατηρίου (passport-account) και μου δείχνει τις σημαίες. -Είναι κάποια από αυτές της χώρας σου; Θα μου πείτε, σιγά, δεν ξέρουν όλοι την σημαία της Ελλάδας, και θα σας πω εντάξει, αλλά οι σημαίες που μου έδειξε συμπεριλάμβαναν, Κίνα, Αυστραλία, Βραζιλία, Ιράν. -Μπά, της απαντάω δεν βλέπω την δικιά μου. -Χίλια συγνώμη, έχουμε βάλει μόνο κάποιες μεγάλες χώρες. -Μμμμ, καλά λέω. Θα ξανά ρθω κάποια άλλη στιγμή, αλλά παρεμπιπτόντως η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και δεν χρειαζόμαστε βίζα (π.χ. Φοιτητική) για την διαμονή μας στη Αγγλία. -Ναι, ναι, ναι φυσικά. Δεν υπάρχει πρόβλημα, ελατέ με το χαρτί του πανεπιστημίου και εμείς θα σας ανοίξουμε διεθνή λογαριασμό (account for international students).
Πφφφφφφφφφφφφφ. Με τα εκατομμύρια μου ακόμα στην τσέπη, και σε ευρώ γύρισα σπίτι. Φυσικά δεν πρόκειται να πάρω χαρτί από το πανεπιστήμιο. Ή θα βρω μια τράπεζα που γνωρίζει τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μην προ τρέχετε, δεν βγήκαμε ακόμα) ή ως γνήσια Ελληνίδα θα τα κρύψω στο στρώμα μου δίπλα στις χρυσές λίρες.
