Πολύτιμο Χαρτί (πνευματικής) Υγείας

Καθώς κάθομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου, φορώντας την μάσκα προσώπου μου, (προσμένοντας θαύματα εκ μέρους της) αναλογίζομαι την εβδομάδα που πέρασε. Σε ατομικό επίπεδο, η πιο δυνατή στιγμή, ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν μου είχε τελειώσει το χαρτί υγείας. Το φαινόμενο αυτό καλοτυχιάς, με γέμισε ευγνωμοσύνη και με όπλισε με αισιοδοξία για τη ζωή και το μέλλον. Φυσικά,(φυσικά ...) όπως υποθέτετε δεν κράτησε πολύ. Δεν μπορείς να διατηρήσεις μια "ποτήρι μισογεμάτο" άποψη για τη ζωή ορμόμενος από το γεγονός ότι τελικά δεν είχε τελειώσει το χαρτί υγείας. Όταν λοιπόν ξεφούσκωσε αυτή η απροσδόκητη εμπιστοσύνη στο πεπρωμένο, κρύφτηκα κάτω από τα σκεπάσματα μου, κάνοντας μικρά διαλλείματα για να μεταφερθώ (αποκλειστικά σωματικά) ως την δουλειά μου. Δεν συνέβησαν πολλά εκεί κάτω... αλλά από την άλλη σίγουρα συνέβησαν περισσότερα από ότι στην ζωή ενός μυρμηγκιού κλεισμένου σε ένα δοχείο στο γραφείο κάποιου (προφανώς κοινωνικά καθυστερημένου) εντομολόγου. Που θέλω να καταλήξω λοιπόν; Που; Που; Φοβάμαι ότι δεν μπορείς να καταλήξεις κάπου, ούτε καν πουθενά, όταν σαν βάση της φιλοσοφικής σου αερολογίας έχεις το χαρτί υγείας. Ίσως όμως θα μπορούσα να σας παροτρύνω να τρέξετε ως την τουαλέτα και να σιγουρευτείτε για την ύπαρξη ή όχι κωλόχαρτου και να γλιτώσετε έτσι από όλο αυτόν, τον φιλοσοφικό οργασμό ανοησίας.