Η διάσωση του στρατιώτη Ψ. (Βασισμένη σε πλήρως φανταστικά γεγονότα)

Χτες λίγο μετά την περασμένη ώρα του ύπνου μου, με πήρε τηλέφωνο ο κ.Ψ., ήθελε λίγη παρέα, έχοντας πολλά να πει. Δύο ποτήρια μετά την άφιξη μου, ενώ στο ράδιο έπαιζε: «Don’t let the record label take you out for lunch» μου είπε ότι πέρασε την μέρα ψάχνοντας τον γάτο του, γνωστό με το όνομα: Χιούμορ. Ήταν σίγουρος ότι κάπου τον είχε δει πριν λίγες μέρες, αλλά δεν μπορούσε με τίποτα να θυμηθεί που. Κοίταξε κάτω από το κρεβάτι, πάνω από την ντουλάπα, πίσω από τον εκτυπωτή, μέσα στην οδοντόκρεμα, ξεφύλλισε ένα δύο βιβλία μήπως τον είχε αφήσει ανάμεσα στις σελίδες, ρώτησε την κατσίκα του, αλλά τίποτα…. (Βέβαια εγώ τον ξέρω 5 χρόνια και ποτέ δεν είδα κανένα γάτο, αλλά αυτό υποθέτω ότι είναι τελείως άσχετο). Αυτήν στην οποία όμως έπεσε πάνω, ήταν μια διάθεση, ξεχασμένη και σκονισμένη, ντυμένη ως παλαιά ποτέ αντιπρόσωπος των επίτιμων drama queen, που είχε αναπαραχθεί και εξαπλωθεί σε διάφορα σκιερά μέρη. Στην αρχή αποφάσισε να την αγνοήσει όπως τις μουχλιασμένες ντομάτες του ψυγείου του (αυτή η λεπτομέρεια δεν ήταν απαραίτητη, αλλά είχε πάρει φόρα και δεν ήθελα να τον διακόψω). Σιγά σιγά αντιλήφθηκε όμως ότι είχε πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Μικροκαμωμένη και σιωπηλή καθώς ήταν, περνούσε απαρατήρητη, αλλά με την βοήθεια κάποιου άγνωστου συντρόφου, είχε αφήσει απογόνους, φτυστά αντίγραφα του εαυτού της παντού, μέσα στο σπίτι του. Καθώς πάντα διατείνεται ότι είναι κατά της βίας, αποφάσισε να την πάρει με το καλό. Την κέρασε ένα κρασί, την ρώτησε τα νέα της, προσποιήθηκε ενδιαφέρον… και μόλις την είδε ότι είχε αρχίσει να χαλαρώνει, της πρότεινε, με περίσσιο ενθουσιασμό, να πάρει όλους αυτούς τους χαζούς κλώνους που είχε σπείρει και να πάει διακοπές, κατά προτίμηση στον βόρεια παγωμένη Ανταρκτική, που είχε ακούσει ότι είναι καταπληκτικό μέρος για τις drama queen. Αποδείχτηκε ότι βιάστηκε… και ξαφνικά μου το ξεφούρνισε: Η κυρίαρχος κακοδιάθετη drama queen, είχε ταμπουρωθεί στο μπάνιο και αρνιόταν να αποχωρήσει. Χρειαζόταν την βοήθεια μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να του την αρνηθώ. Ήταν άλλωστε ο αγαπημένος μου από τους κ.Ψ, και ήταν φανερό ότι ήταν καταρρακωμένος (και ότι κατουριόταν). Κατά της βίας και βλακείες, σκέφτηκα… μπήκα στο μπάνιο, με υπερβολικό ζήλο, έτοιμη να την αρπάξω από το ξεχαρβαλωμένο στέμμα της και την πετάξω έξω από το σπίτι. Το πρόβλημα ήταν ότι αντί για αυτήν έπεσα πάνω μια ξεμαλλιασμένη, κοκκαλιάρικη γάτα με απορημένο βλέμμα! Την πήρα μαζί μου (δεν μπορούσα, για κανένα λόγο να την αφήσω με τον αξιαγάπητο, φαντασιόπληκτο κ.Ψ.) και είπα στον κ.Ψ. ότι μετά από μια σκληρή μάχη, το πρόβλημα λύθηκε! Όσο για τους υποτιθέμενους κλώνους… αυτούς του αντιμετώπισα με γενναίες ποσότητες: χλωρίνης, χαζοχαρούμενης μουσικής, ανούσιας (υπέρ-)αισιοδοξίας, βαθυστόχαστων απειλών και φιλοσοφικών προτροπών. Αποδείχτηκε ότι ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην αβάσταχτη ελαφρότητα της βλακείας.